Για να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις
με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι καθοριστικό να αρθεί ο οικονομικός, εμπορικός
και χρηματοοικονομικός αποκλεισμός, που προκαλεί στερήσεις στον κουβανικό λαό
και είναι το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας μας.
Πρέπει να αναγνωριστεί η επαναλαμβανόμενη
τοποθέτηση του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα ότι ο αποκλεισμός πρέπει να καταργηθεί, και
οι εκκλήσεις του στο Κογκρέσο για την άρση του. Αυτή επίσης είναι μία
πλειοψηφική και αυξανόμενη απαίτηση της βορειοαμερικάνικης κοινής γνώμης, και
σχεδόν ομόφωνη της διεθνούς κοινότητας, που σε 24 συνεχείς περιπτώσεις έχει
εγκρίνει στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το κουβανικό ψήφισμα « Ανάγκη
να τεθεί τέλος στον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοοικονομικό αποκλεισμό που
έχει επιβληθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ενάντια στην Κούβα».
Ο βορειοαμερικάνος πρόεδρος έχει
υιοθετήσει κάποια μέτρα για να τροποποιήσει την εφαρμογή κάποιων όψεων του αποκλεισμού,
που είναι θετικά. Υψηλοί κρατικοί λειτουργοί της κυβέρνησής του έχουν πει ότι
άλλα μέτρα βρίσκονται υπό μελέτη. Ωστόσο, δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί ένα
μεγάλο μέρος των μέτρων, λόγω του περιορισμένου πεδίου εφαρμογής τους, λόγω της
επιμονής άλλων κανονισμών, και λόγω των εκφοβιστικών αποτελεσμάτων του
αποκλεισμού στο σύνολό του, που έχει εφαρμοστεί σκληρά για πάνω από πενήντα
χρόνια.
Φαίνεται παράδοξο ότι, από την
μία πλευρά, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα και ότι, από την άλλη πλευρά, συνεχίζει
τις κυρώσεις ενάντια στην Κούβα, που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του λαού
μας.
Η πραγματικότητα συνεχίζει να δείχνει
ότι ο αποκλεισμός διατηρείται και εφαρμόζεται με αυστηρότητα και με ένα αξιοσημείωτο
πεδίο εφαρμογής ετεροδικίας, που έχει αποτρεπτικές επιδράσεις για τις
επιχειρήσεις και τις τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών.
Παράδειγμα αυτού είναι τα πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων που συνεχίζεται να
επιβάλλονται σε εταιρείες και τραπεζικές οντότητες των Ηνωμένων Πολιτειών και
άλλων εθνικοτήτων, λόγω της σχέσης τους με την Κούβα ; η άρνηση υπηρεσιών και
το κλείσιμο χρηματοοικονομικών λειτουργιών διεθνών τραπεζών με την χώρα μας ; και
το πάγωμα νομίμων μεταφορών πόρων προς και από την Κούβα, ακόμη και σε
νομίσματα διαφορετικά από το βορειοαμερικάνικο δολάριο.
Ο λαός της Κούβας
προσβλέπει ότι η επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ θα εδραιώσει την προθυμία του
για να συμμετάσχει ενεργά σε μια διεξοδική συζήτηση στο Κογκρέσο για την άρση
του αποκλεισμού και ότι εν τω μεταξύ θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις
εκτελεστικές εξουσίες του ώστε να τροποποιήσει όσο είναι δυνατό την εφαρμογή
του, χωρίς την ανάγκη μίας νομοθετικής πράξης.
Άλλα θέματα που
αντιβαίνουν στην εθνική κυριαρχία της Κούβας πρέπει επίσης να επιλυθούν
προκειμένου να επιτευχθεί η εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών. Το έδαφος στο
Γκουαντάναμο
που καταλαμβάνεται, παρά τη θέληση της κυβέρνησης και του λαού μας, από τη
Ναυτική Βάση των ΗΠΑ, θα πρέπει να επιστραφεί στην Κούβα, εκπληρώνοντας την
ομόφωνη επιθυμία των Κουβανών εδώ και περισσότερα από εκατό χρόνια. Θα πρέπει
να εξαλειφθούν τα παρεμβατικά προγράμματα που κατευθύνονται στο να προκαλέσουν
αποσταθεροποιητικές καταστάσεις και αλλαγές στην πολιτική, οικονομική και
κοινωνική τάξη πραγμάτων της χώρας μας. Η πολιτική της «αλλαγής καθεστώτος»
πρέπει να θαφτεί οριστικά.
Πρέπει επίσης να
εγκαταλειφτεί η αξίωση της κατασκευής μιας εσωτερικής αντιπολίτευσης που να
πληρώνεται με τα χρήματα των αμερικανών φορολογούμενων. Θα πρέπει να
τερματιστεί η από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως επιθετικότητα εναντίον της Κούβας
κατά σαφή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και η παράνομη χρήση των
τηλεπικοινωνιών με πολιτική στόχευση, αναγνωρίζοντας ότι ο σκοπός δεν είναι η
άσκηση μιας ορισμένης επιρροής στην κουβανική κοινωνία, αλλά να τεθεί η τεχνολογία
στην υπηρεσία της ανάπτυξης και της γνώσης.
Η διαφοροποιημένη
μεταχείριση που έχουν οι πολίτες μας στο θέμα της μετανάστευσης, στο πλαίσιο
της «Πράξης της Κουβανικής Προσαρμογής» και της πολιτικής «στεγνό πόδι/βρεγμένο
πόδι» προκαλεί απώλειες ανθρώπινων ζωών και ενθαρρύνει την παράνομη
μετανάστευση και τη διακίνηση ανθρώπων και επιπλέον δημιουργεί προβλήματα σε
τρίτες χώρες. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει, όπως θα πρέπει να καταργηθεί
και το πρόγραμμα «parole» που απευθύνεται σε κουβανούς γιατρούς, στερώντας τη
χώρα από ανθρώπινο δυναμικό ζωτικής σημασίας που να φροντίζει για την υγεία του
λαού μας και που έχει επιπτώσεις στους ανθρώπους που επωφελούνται από τη
συνεργασία της Κούβας με χώρες που τη χρειάζονται. Επιπλέον, πρέπει να αλλάξει
η πολιτική που θέτει ως προϋπόθεση οι κουβανοί αθλητές να αποκηρύξουν τη χώρα
τους προκειμένου να μπορούν να παίξουν σε πρωταθλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι πολιτικές αυτές
του παρελθόντος δεν αρμόζουν στο νέο στάδιο σχέσεων που η κυβέρνηση των ΗΠΑ
εγκαινίασε με τη χώρα μας. Όλες προϋπήρξαν του Προέδρου Ομπάμα, αλλά θα
μπορούσε να τροποποιήσει κάποιες από αυτές με εκτελεστική απόφαση και άλλες να
τις παύσει εντελώς.
Η Κούβα έχει
εμπλακεί στην οικοδόμηση μιας νέας σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στη βάση
της εθνικής της κυριαρχίας και πλήρως δεσμευμένη στα ιδανικά της κοινωνικής
δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι για να το
καταφέρει, πρέπει να εγκαταλείψει έστω μία από τις αρχές της, να κάνει την
παραμικρή παραχώρηση στην άμυνά της, ούτε να εγκαταλείψει όσα διακηρύσσονται
στο σύνταγμα: «Δεν μπορούμε ποτέ να διαπραγματευτούμε σχετικά με τις
οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις μας με οποιοδήποτε άλλο κράτος όταν
δεχόμαστε επιθέσεις, απειλές ή εξαναγκασμούς από μια ξένη δύναμη».
Ούτε μπορεί να
τρέφει κανείς την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με την αυστηρή προσήλωση της
Κούβας στα επαναστατικά και αντιιμπεριαλιστικά ιδανικά της, και στην εξωτερική
της πολιτική που είναι ταγμένη στο πλευρό των δίκαιων υποθέσεων παγκόσμια, στην
υπεράσπιση της αυτοδιάθεσης των λαών και στην παραδοσιακή στήριξη στις αδελφές
χώρες μας.
Όπως δηλώθηκε στην
πρόσφατη Διακήρυξη της Επαναστατικής Κυβέρνησης, είναι και θα παραμείνει
ακλόνητη η αλληλεγγύη προς τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, την
κυβέρνηση υπό την ηγεσία του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και τον μπολιβαριανό και
τσαβίστα λαό που αγωνίζεται ώστε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο και να
αντιμετωπίζει συστηματικές προσπάθειες αποσταθεροποίησης και μονομερών κυρώσεων
που επιβλήθηκαν με το ανεδαφικό και άδικο Προεδρικό Διάταγμα του Μάρτη του
2015, το οποίο καταδικάστηκε από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Η
κοινοποίηση που εκδόθηκε στις 3 Μάρτη παρατείνοντας τη λεγόμενη «Εθνική
κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και τις κυρώσεις, είναι μια άμεση και απαράδεκτη
παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας και στην κυριαρχία της.
Αυτό το διάταγμα θα πρέπει να καταργηθεί και αυτό θα είναι μια μόνιμη και
σταθερή απαίτηση της Κούβας.
Όπως σημείωσε ο
Στρατηγός Ραούλ Κάστρο, «δεν θα απεμπολήσουμε τα ιδανικά μας της ανεξαρτησίας
και της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν θα κάνουμε πίσω ούτε σε μία από τις αρχές
μας, ούτε θα παραχωρήσουμε έστω και ένα χιλιοστό την υπεράσπιση της εθνικής μας
κυριαρχίας. Εμείς δεν πρόκειται να δεχτούμε πιέσεις στις εσωτερικές μας
υποθέσεις. Έχουμε κερδίσει αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα με μεγάλες θυσίες και
πληρώνοντας ως τίμημα τους μεγαλύτερους κινδύνους».
Φτάσαμε ως εδώ,
επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά, υπερασπιζόμενοι τα πιστεύω μας και επειδή
έχουμε με το μέρος μας τη λογική και τη δικαιοσύνη.
Η Κούβα
επιβεβαιώνει τη βούλησή της να προχωρήσει τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες
Πολιτείες, με βάση την τήρηση των αρχών και των σκοπών του Χάρτη των Ηνωμένων
Εθνών και τις αρχές της Διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως
Ζώνης Ειρήνης, η οποία υπεγράφη από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της
περιοχής, που προβλέπουν τον πλήρη σεβασμό της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας
της κάθε χώρας, το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει το πολιτικό,
οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα του χωρίς οποιουδήποτε τύπου
παρεμβάσεις, τις αρχές της ισότητας και της αμοιβαιότητας.
Η Κούβα
επαναλαμβάνει με τη σειρά της την πλήρη ετοιμότητά της να διατηρήσει έναν
διάλογο, που διέπεται από τον σεβασμό, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και να
αναπτύξει σχέσεις πολιτισμένης συνύπαρξης. Η συνύπαρξη δεν σημαίνει ότι
χρειάζεται να εγκαταλείψουμε τις ιδέες στις οποίες πιστεύουμε και που μας έχουν
φέρει ως εδώ, τον σοσιαλισμό μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας.
Οι βαθιές διαφορές
αντίληψης μεταξύ της Κούβας και των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά τα πολιτικά
μοντέλα, τη δημοκρατία, την άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την κοινωνική
δικαιοσύνη, τις διεθνείς σχέσεις, την ειρήνη και την παγκόσμια σταθερότητα,
μεταξύ άλλων, θα εξακολουθούν να υφίστανται.
Η Κούβα
υπερασπίζεται το αδιαίρετο, την αλληλεξάρτηση και την καθολικότητα των αστικών,
πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών κοινωνικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι η υποχρέωση των κυβερνήσεων να υπερασπίζονται και
να εγγυώνται το δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, την
ίση αμοιβή για ίση εργασία, τα δικαιώματα των παιδιών και το δικαίωμα στην
τροφή και την ανάπτυξη. Είμαστε κατά της πολιτικής χειραγώγησης και των διπλών
μέτρων και σταθμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποίες θα πρέπει να πάψουν. Η
Κούβα, η οποία έχει προσυπογράψει 44 διεθνείς πράξεις σε αυτόν τον τομέα, ενώ
οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπογράψει μόνο 18, έχει πολλά να πει, να
υπερασπιστεί και να επιδείξει.
Το ζητούμενο όσον
αφορά τους δεσμούς μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι και οι δύο χώρες να
σέβονται τις διαφορές τους και να δημιουργήσουν μια σχέση βασισμένη στο όφελος και των δύο λαών.
Ανεξάρτητα από την
πρόοδο που μπορεί να επιτευχθεί στις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο
κουβανικός λαός θα συνεχίσει να προχωρά μπροστά. Στηριζόμενες στις δικές μας
προσπάθειες και στην αποδεδειγμένη ικανότητα και τη δημιουργικότητά μας, θα
συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των
Κουβανών. Εμείς δεν θα υποχωρήσουμε από το αίτημα της άρσης του αποκλεισμού που
μας έχει βλάψει τόσο πολύ και εξακολουθεί να μας βλάπτει. Θα επιμείνουμε και θα
προχωρήσουμε στη διαδικασία επικαιροποίησης του μοντέλου οικονομικής και
κοινωνικής ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει, καθώς και στην οικοδόμηση ενός
ευημερούντος και βιώσιμου σοσιαλισμού για την παγίωση των κατακτήσεων της
Επανάστασης.
Πρόκειται για έναν
δρόμο κυριαρχικά επιλεγμένο που σίγουρα θα επικυρωθεί στο έβδομο Συνέδριο του
Κομμουνιστικού Κόμματος, με τον Φιντέλ και τον Ραούλ, ως τη νίκη.
Δείτε ακόμα:
Α' Μέρος του άρθρου
Δείτε ακόμα:
Α' Μέρος του άρθρου
Μετάφραση: Κώστας Σανίδας
