Θα ήθελα να ευχαριστήσω το σύλλογο εκπαιδευτικών ΕΛΜΕ, το Εργατικό Κέντρο και το Δημαρχείο, καθώς και τους φίλους του Πολιτιστικού Συλλόγου Χοσέ Μαρτί εδώ στη Σπάρτη για αυτή τη σημαντική συζήτηση εδώ απόψε. Συζητήσεις όπως αυτές είναι απαραίτητες σε όλη τη χώρα.
Το «Η Ιστορία θα με δικαιώσει» είναι το 10ο βιβλίο που δημοσιεύει το Διεθνές Βήμα με τα λόγια των ηγετών της κουβανικής επανάστασης. Μας τιμά ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χοσέ Μαρτί έχει συμβάλει σε πολλά από αυτά, όπως και ετούτο, και ότι διανέμουμε άλλους 3 τίτλους που έχει εκδόσει ο Σύλλογος.
Αυτά τα 13 βιβλία, λοιπόν, είναι μια πηγή σήμερα για να κατανοήσουμε το ιστορικό κίνημα του εργαζόμενου λαού στην Κούβα που ξεσηκώθηκε για να ανατρέψει μια δικτατορία, συνέχισε και ανέτρεψε τις εξαρτημένες καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις στη χωρά και δημιούργησε μια κοινωνία αλληλεγγύης στην οποία, όπως θα πει ο Ραούλ Κάστρο, “κανείς δεν μένει πίσω”.
Τι ενδιαφέρον για τα βιβλία αυτά βρίσκεται σε άνοδο, όχι μόνο σε εκδηλώσεις όπως η σημερινή και σε κάθε είδους αγώνες και διαμαρτυρίες, αλλά και γενικότερα όπως στα βιβλιοπωλεία. Ενώ οι πωλήσεις βιβλίων γενικότερα έχουν πέσει έως και 50% στην αγορά, η κυκλοφορία αυτών των βιβλίων και άλλων τίτλων του Διεθνές Βήματος που έχουν να κάνουν με την ιστορία των αγώνων των ανθρώπων του μόχθου, έχουν αυξηθεί 80% από το ξεκίνημα της κρίσις.
Πως εξηγούμε το ενδιαφέρον αυτό;
Καταρχάς οφείλεται στην ίδια την κουβανική επανάσταση οπού οι εργαζόμενοι και οι αγρότες, με την εξουσία στα χεριά τους, με την οικονομία στα χεριά τους – έχουν σταθεί παραδειγματικά για 59 χρόνια ενάντια στην πιο ισχυρή δύναμη στον κόσμο. Όμως πρέπει να προσθέσουμε ότι υπάρχει ένα πολίτικο ξύπνημα των εργαζομένων εδώ, σε ετούτη τη χώρα, και παγκοσμία, όπου οι ζωές μας έχουν τόσο χτυπηθεί την τελευταία δεκαετία από την ανελέητη καπιταλιστική κρίση παραγωγής και εμπορίου. Αυτό δεν έχει ακόμη γίνει ορατό στην επιφάνεια.
Οι εργαζόμενοι έχουνε αρχίσει να αναζητούν εναλλακτικές προς αυτή την παγκόσμια τάξη πραγμάτων της κρίσεις - δηλαδή των επιθέσιμων εναντία στους συνθήκες εργασίας, του πολέμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Η κρίση έχει χτυπήσει τους εργαζόμενους αγρότες νωρίς και σκληρά, με μειώσεις στις τιμές των προϊόντων τους από τη μία, και αύξηση του κόστους παραγωγής, του ανταγωνισμού και του χρέους από την άλλη. Σήμερα απειλούνται με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Για τους αγρότες όλα αυτά ισοδυναμούν να χάσουν τον τρόπο ζωής τους.
Οι τυφλοί νόμοι της αγοράς και του κέρδους καταστρέφουν τελικά την πηγή κάθε πλούτου: τον εργαζόμενο και τη γη – όπως εξάλλου είχε πει ο Μαρξ.
Απέναντι σε όλα αυτά, η κουβανική επανάσταση όχι μόνο ορθώνει ηθικά το ανάστημά της, αλλά δείχνει τον μόνο δρόμο για να νικήσουμε την τεράστια δύναμη και τη βαναυσότητα του ταξικού μας εχθρού.
Από την επανάσταση του 1959 και μετά, οι άνθρωποι το μόχθου στην Κούβα έχουν αντέξει 59 χρόνια πολέμου εναντίον τους από την Ουάσιγκτον και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός κρατάει πάνω από 5 δεκαετίες. Απέκρουσε την στρατιωτική εισβολή, τον ναυτικό αποκλεισμό και την απειλή πυρηνικού ολέθρου. Αντιμετώπισε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του λεγόμενου σοσιαλιστικού μπλοκ που μείωσε κατά 80% κάθε εμπορική δραστηριότητα. Και τώρα αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Αντιμετώπισαν αυτές τις τεράστιες προκλήσεις ενώ εξακολουθούν να δίνουν το χέρι της αλληλεγγύης μέσα στην χωρά αλλά και το χέρι της διεθνιστικής αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.
Η Πρέσβης της Κούβας, Σέλμις, θα αναφερθεί στο περιεχόμενο αυτού του νέου βιβλίου και στο πόσο σημαντικό είναι για την Κούβα.
Εγώ ήθελα να σταθώ πολύ σύντομα σε 2-3 σημεία που αφορούν το αγροτικό. Πριν την επανάσταση στην Κούβα υπήρχε μονοκαλλιέργεια της ζάχαρης με προορισμό μία και μόνη αγορά: τις ΗΠΑ. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες ήταν άκληροι, ενώ μια χούφτα Κουβανοί και πολυεθνικές των ΗΠΑ είχαν στην ιδιοκτησία τους χιλιάδες εκτάρια η καθεμία. Η αγροτιά ήταν βυθισμένη στην εποχική εργασία και την πείνα – χωρίς σχολεία, ιατρική περίθαλψη και κατάλληλη στέγη. Ενώ την ίδια στιγμή οι εκατομμυριούχοι απολάμβαναν τα πλούτη τους στην Αβάνα και το Μαϊάμι.
Στην ομιλία του που θα βρείτε στο βιβλίο αυτό, ο Φιντέλ κατακεραυνώνει αυτή την κατάσταση. Δηλώνει ότι στόχος των επαναστατών είναι η εθνική κυριαρχία, πράγμα που σημαίνει επίσης έλεγχος της γης. Σημαίνει ότι έπρεπε να μοιραστεί γη στους άκληρους αγρότες για τη δική τους χρήση. Σημαίνει ότι η παιδεία και η υγεία πρέπει να φτάσει στο χωριό. Σημαίνει τη γνήσια συμμετοχή του φτωχού αγρότη στη διακυβέρνηση της χώρας.
Στη δεύτερη ομιλία του βιβλίου “Δυναμική της κουβανικής επανάστασης”, ο Φιντέλ δείχνει πως, για την πραγματοποίηση των στόχων αυτών, η Κούβα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει όλη τη μανία της Ουάσιγκτον και των ντόπιων καπιταλιστών. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος από τον αφοπλισμό τους, που σημαίνει την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και των τραπεζών – ώστε να μην τα χρησιμοποιούν για να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση. Και ώστε να τεθούν στην υπηρεσία των αναγκών της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Οι οπλισμένοι, συνειδητοί και ενωμένοι εργάτες και αγρότες μπορούσαν να το καταφέρουν – και το κατάφεραν. Σήμαινε μια σοσιαλιστική επανάσταση. Περισσότερα θα βρείτε σε ένα άλλο βιβλίο – «οι Διακηρύξεις της Αβάνας».
Το νέο αυτό βιβλίο φωτίζει άλλη μία πτυχή για να καταλάβουμε πώς οι Κουβανοί επαναστάτες, μέσα από τους μαζικούς αγώνες, γεφύρωναν το χάσμα ανάμεσα στη συνείδηση του κόσμο όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από αιώνες αποικιοκρατίας, ιμπεριαλισμού και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και στη συνείδηση που απαιτείται ώστε οι άνθρωποι του μόχθου να πάρουν την οικονομία και το έθνος στα χέρια τους ώστε να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα.
