Σύμφωνα με την
έκθεση της Κούβας που υποβλήθηκε στον ΟΗΕ το 2018, το οικονομικό κόστος για την
Κούβα συνολικά αποτιμάται σε τουλάχιστον 134 δισ. δολάρια σε τρέχουσες τιμές.
Το κόστος μόνο για την υγεία ξεπερνά τα 2,5 δισ. δολάρια, λόγω της αυξημένου
κόστους εισαγωγής απαραίτητων φαρμάκων και ιατρικών μηχανημάτων. Το κόστος για
την εκπαίδευση είναι επίσης ανεκτίμητο, λόγω της δυσκολίας απόκτησης
εξειδικευμένου εκπαιδευτικού υλικού, με δεδομένο ότι η Κούβα διαθέτει το 23%
του προϋπολογισμού της για την παιδεία. Αλλά και στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα
τεράστια προβλήματα προκαλεί η αδυναμία χρήσης του δολαρίου και το πάγωμα λογαριασμών
στις ΗΠΑ και αλλού.
Τον Απρίλη του 2019, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ενέτεινε τα μέτρα κατά της Κούβας, σε μια απόπειρα περαιτέρω στραγγαλισμού της κουβανικής επανάστασης. Τα νέα αυτά μέτρα περιλαμβάνουν την ενεργοποίηση του Άρθρου 3 του Νόμου Χελμς-Μπάρτον – που συνεπάγεται ότι ξένες οντότητες που δραστηριοποιούνται στην Κούβα μπορούν πλέον να υποστούν μηνύσεις σε δικαστήρια των ΗΠΑ – καθώς και κυρώσεις σε πλοιοκτήτριες εταιρίες που μεταφέρουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα στην Κούβα, περιορισμούς στις επισκέψεις πολιτών των ΗΠΑ στο νησί, και περιορισμούς στα εμβάσματα που στέλνουν Κουβανοί που διαμένουν στις ΗΠΑ προς τις οικογένειές τους στην Κούβα.
Οι οικονομικές επιπτώσεις στην Κούβα ήδη γίνονται αισθητές. Η τροφοδοσία καυσίμων έχει περιοριστεί σοβαρά, οδηγώντας στην εγκατάλειψη των τρακτέρ και την επανεμφάνιση βοδιών σε αρκετά αγροκτήματα, σε περιορισμούς στις συγκοινωνίες και στην ηλεκτρική ενέργεια και στο κλείσιμο ορισμένων εργοστασιακών μονάδων. Πρόκειται για συνθήκες που ως ένα βαθμό θυμίζουν την ειδική περίοδο της δεκαετίας του 1990 όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε και η Κούβα έχασε το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της. Οι κινήσεις αυτές συνοδεύονται από απειλές για την επιβολή ενός ολικού αποκλεισμού, κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με ναυτικό αποκλεισμό.
Ο αποκλεισμός
αποτελεί κατάφωρη, μαζική και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
όλων των Κουβανών και είναι αντίθετος με το Διεθνές Δίκαιο. Επί 27 συναπτά έτη
(από το 1992) η ολομέλεια του ΟΗΕ ψηφίζει με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της
άρσης του αποκλεισμού (εμπάργκο) κατά της Κούβας.
Γι’ αυτό ζητούμε:
· Άμεση
άρση του παράνομου και απάνθρωπου οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού
αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα.
· Επιστροφή
στη Δημοκρατία της Κούβας του εδάφους της ναυτικής βάσης του Γκουαντάναμο, που
κατέχουν παράνομα οι ΗΠΑ.
· Αποζημίωση
της Κούβας για τις οικονομικές επιπτώσεις των ανωτέρω.
· Τερματισμό της συναίνεσης
της ΕΕ με το εμπάργκο των ΗΠΑ.
