Χαιρετισμός του πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Φαρίντ Φερνάντες

Καλησπέρα σας

Θα είμαι πολύ σύντομος.

Καταρχήν, θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους διοργανωτές. Είμαι αρκετά εντυπωσιασμένος, τόσο με το επίπεδο των παρεμβάσεων όσο και με το κοινό, τον αριθμό των παρισταμένων εδώ, για ένα θέμα σημαντικό για εμάς… φυσικά ο Φιντέλ είναι και δικός μας, όλων των Λατινοαμερικάνων, όπως και δικός σας και για αυτό με έχει εντυπωσιάσει ο τρόπος που εδώ στην Ελλάδα εκφράζετε, με αυτές τις χειρονομίες, το φόρο τιμής και αλληλεγγύης προς αυτή την προσωπικότητα.

Εκτός από το να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον Πρόξενο της Κούβας για τα λόγια που είπε σχετικά με τη Βενεζουέλα, θέλω επίσης να ζητήσω από όλους να εκφράσουμε το πιο θερμό μας καλωσόρισμα στην Κουβανική αντιπροσωπεία.

Όσον αφορά τον Φιντέλ, είναι πάρα πολλά αυτά που θα ήθελα να σας πω εκ μέρους της Βενεζουέλας. Είναι πραγματικά ένα μνημείο της κοινής μας ιστορίας, είναι ένα μνημείο για την ιστορία των λαών μας και των αγώνων τους και πραγματικά η προσωπικότητα του μας ξεπερνάει όλους, είναι παγκόσμια.

Για εμάς τους λατινοαμερικάνους, που έχουμε υποστεί με άλλο τρόπο τον Ψυχρό Πόλεμο, δηλαδή για εμάς που βρισκόμασταν στο δυτικό στρατόπεδο και έχουμε υποφέρει από δικτατορίες, αυταρχικά καθεστώτα και η Αριστερά μας έχει ζήσει στο πετσί της δολοφονίες, εξαφανίσεις, αποτελούμε  τις γενιές των αγωνιστών στις χώρες μας, οι οποίες έχουν θαυμάσει την Κούβα. Και ακριβώς η προσωπικότητα του  Φιντέλ, ο ίδιος ο Φιντέλ ήταν ένας από τους λόγους που μας υποχρέωσαν, που υποχρέωσε τη δική μας αριστερά να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Μετά από πολλές δεκαετίες, κατά κάποιον τρόπο καταφέραμε να απελευθερωθούμε. Όμως πιστεύω ότι, χωρίς την Κούβα και τον Φιντέλ δε θα είχαμε καταφέρει αυτή την δεύτερη εθνική απελευθέρωση. Για αυτό και ο Φιντέλ, όταν καλωσόρισε τον Ούγκο Τσάβες όταν βγήκε από τη φυλακή το  1994, όταν τον υποδέχτηκε σχεδόν σαν να ήταν αρχηγός κράτους, θεωρώ ότι αν δεν είχε γίνει αυτό, η Βενεζουέλα δε θα ήταν σήμερα μια χώρα, η οποία έχει κάνει τη δική της επανάσταση εδώ και 18 χρόνια τώρα.

Ο Τσάβες συνήθιζε να θεωρεί  και να αποκαλεί τον Φιντέλ σαν πατέρα του. Και πράγματι, έτσι αισθανόμαστε όλοι, όλοι οι επαναστάτες στη Λατινική Αμερική έχουμε την ίδια αίσθηση. Και αυτό είναι το πρωταρχικό το οποίο οφείλουμε στην Κούβα και γι’ αυτό την ευγνωμονούμε: Το παράδειγμα της αξιοπρέπειας, του αγώνα, αυτή τη γενναιοδωρία, την αλληλεγγύη, αυτό τον αλτρουισμό από τον οποίο και εμείς οι ίδιοι έχουμε τροφοδοτηθεί με κάποιον τρόπο, προσπαθώντας να αναπαράγουμε, αν είναι δυνατόν, το παράδειγμα της Κούβας. Επίσης θέλω να της αναγνωρίσω ένα ακόμα πράγμα πολύ σημαντικό. Είναι εκατομμύρια οι ζωές που έχουν σωθεί στη Βενεζουέλα χάρη στην Κούβα. Η Βενεζουέλα δε θα μπορούσε να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό αν δεν υπήρχε η βοήθεια από την Κούβα.  Και είναι πολλά ακόμα αυτά που οφείλουμε στην Κούβα.

Επίσης τελειώνοντας, θέλω να σας μεταδώσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας και αδελφοσύνης: ο Φιντέλ δεν έχει πεθάνει. Πριν 2 μέρες επίσης, ήταν η επέτειος του θανάτου του Ούγκο Τσάβες, η τέταρτη επέτειος. Ούτε και ο Τσάβες έχει πεθάνει. Είναι ηγέτες που θα παραμείνουν στη μνήμη μας, οι οποίοι έχουν φυτέψει το σπόρο της ενότητας και είναι η σειρά μας, μας μένουν πολλά ακόμα να κάνουμε για να τιμήσουμε την κληρονομιά τους. Ο δρόμος θα συνεχίσει να είναι πολύ μακρύς, πολύ δύσκολος, αλλά θα το κάνουμε για τον Φιντέλ και τον Τσάβες.

Hasta la Victoria Siempre (Για πάντα, μέχρι τη Νίκη 

Χαιρετισμός  στην εκδήλωση 
 Φιντέλ Κάστρο: Ιδεολογική και πολιτική παρακαταθήκη 
που έγινε στην Αθήνα στις 7 Μάρτη 2017.