Η μοναδικότητα και η μοναδική σημασία της Κουβανικής Επανάστασης δεν μπορούν να μελετηθούν ξεχωριστά από τον Φιντέλ.
Είναι αδιαμφισβήτητα κεφαλαιώδης η συμβολή του στην Κουβανική Επανάσταση που οδήγησε στην ανατροπή της δικτατορίας του Μπατίστα την 1η Γενάρη1 1959, και την ολοκλήρωση του ονείρου του Χοσέ Μαρτί για πραγματική ανεξαρτησία της Κούβας και αξιοπρέπεια του λαού της.
Μάρτυρας σε αυτό, οι εκατοντάδες απόπειρες δολοφονίας του από της CIA και η διαρκής προσπάθεια σπίλωσης του που συνεχίζεται και μετά το θάνατο του από τα media και τα think tanks του ιμπεριαλισμού.
Το 1953, όταν η Κούβα υπό τη δικτατορία του Μπατίστα ήταν τσιφλίκι της μαφίας και των πολυεθνικών των ΗΠΑ, ο 27χρονος Φιντέλ με τους συντρόφους του τάραξαν τα βαλτωμένα νερά με την επίθεση στη Μονκάδα (παρά την στρατιωτική αποτυχία της). Ο Φιντέλ έδωσε το ιδεολογικό-αξιακό στίγμα του αγώνα με την απολογία/καταγγελία του στη δίκη που ακολούθησε. Σε όλη του την πορεία κατάφερε να συγκεντρώνει δίπλα του ξεχωριστές προσωπικότητες που πλαισίωσαν το εγχείρημα: τον Τσε, τον Καμίλο, τον Ραούλ, τον Χοσέ Αλμέιδα, τη Βίλμα, τη Σέλια και άλλες.
Υπήρξε εμπνευστής και οργανωτής του αντάρτικου κινήματος αλλά και της μαζικής δουλειάς στις πόλεις. Έβαλε τη σφραγίδα του στην ενοποίηση των αντιδικτατορικών-επαναστατικών δυνάμεων. Εξέλισσε διαρκώς τη σκέψη του, δεν κουκούλωνε τα αναπόφευκτα λάθη αλλά έβγαζε συμπεράσματα, πήρε δύσκολες αποφάσεις. Έκανε συμμαχίες, πειραματισμούς και διορθώσεις κρατώντας πάντα στο επίκεντρο τη βούληση και το πνεύμα του Κουβανικού Λαού, όπως εξελίσσονταν όλες αυτές τις δεκαετίες, και έχοντας πάντα ως απόλυτο μέτρο την αλήθεια και τον βαθύ ουμανισμό που πρώτος δίδαξε ο Μαρτί.