Η συνέντευξη δόθηκε στις 2 Μαΐου 2019 στο Συνεδριακό Κέντρο της Αβάνας σε Έλληνες μπριγαδίστες της Μπριγάδας 1ης Μάη 2019 που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Αλληλεγγύης με την Κούβα.
Βρισκόμαστε σε μια διεθνή συνάντηση αλληλεγγύης με την Κούβα, ωστόσο η Βενεζουέλα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας. Η χώρα σας δέχεται μια πολύ ισχυρή επίθεση, έναν ολοκληρωτικό οικονομικό πόλεμο, έναν αποκλεισμό (εμπάργκο) ανάλογο με αυτόν της Κούβας. Πώς θα σχολιάζατε αυτή την κατάσταση;
Πράγματι η χώρα μου αντιμετωπίζει εδώ και πολύ καιρό αυτή την επιθετικότητα, τελευταίο επεισόδιο της οποίας είναι η κλοπή, η κατάσχεση των περιουσιακών μας στοιχείων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Όσον αφορά τον αποκλεισμό της Κούβας, η διαφορά με τον δικό μας είναι ότι εμείς αντιμετωπίζουμε τον αποκλεισμό των ΗΠΑ, αλλά επίσης και αυτόν της ευρωπαϊκής κοινότητας. Είναι πολύ ισχυρός και, εκτός από αυτό, εμείς έχουμε και μια αντιπολίτευση που δυστυχώς έχει πουληθεί στην αυτοκρατορία των Γιάνκηδων και κάνει ό,τι μπορεί για την πτώση του επιπέδου της παραγωγής μας. Επιπλέον, αυτό που φέρνει συνάλλαγμα στην οικονομία μας, η παραγωγή πετρελαίου, έχει μειωθεί για δύο λόγους: 1. το σταθερό σαμποτάζ στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις μας, 2. τον αποκλεισμό που δεν μας επιτρέπει να εμπορευτούμε το αργό μας πετρέλαιο.
Πώς πραγματοποιεί σήμερα η χώρα το εμπόριο του πετρελαίου της και πώς είναι η ζωή των εργαζομένων στη Βενεζουέλα;
Οι ΗΠΑ ήταν μέχρι πρότινος εμπορικός μας εταίρος, της πουλούσαμε πετρέλαιο πριν από τον αποκλεισμό. Γεωγραφικά μιλώντας, εξετάζουμε την πιθανότητα άλλων αγορών, όπως την περίπτωση της Ινδίας, αν και οι αποστολές πετρελαίου μας στην Ινδία είναι και αυτές μπλοκαρισμένες. Εκτός από αυτό, οι πόροι μας, το συνάλλαγμά μας στις διεθνείς τράπεζες είναι μπλοκαρισμένα, δεν μας επιτρέπουν την αγορά φαρμάκων και αγαθών απαραίτητων για την καθημερινή ζωή στη Βενεζουέλα. Αυτό έχει προκαλέσει τρομερή πληθωριστική έξαρση, ο πληθωρισμός μάς έχει κατακλέψει και, παρότι η κυβέρνηση του Νικόλας Μαδούρο έχει κάνει μέχρι τώρα 21 αυξήσεις μισθών, αναμφισβήτητα ο μισθός δεν αντιστοιχεί στην αξία των αγαθών, των υπηρεσιών, των τροφίμων. Η Βενεζουέλα περνά αυτή την στιγμή μια κατάσταση πολύ δύσκολη.
Ο αποκλεισμός και οι κυρώσεις των ΗΠΑ έχουν επιπτώσεις και στην παραγωγή;
To ζήτημα της παραγωγής είναι ιδιαίτερα περίπλοκο, δυσκολευόμαστε να προμηθευτούμε τον εξοπλισμό εξόρυξης πετρελαίου για τα εργοστάσιά μας, δεν μας πωλούν γιατί είμαστε συνδεδεμένοι με αυτές τις εταιρείες στις οποίες επίσης οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει κυρώσεις. Αυτό έχει προκαλέσει την πτώση της παραγωγής πετρελαίου και τη μείωση εισροής συναλλάγματος. Επιχειρούν να μας πνίξουν και δυστυχώς, όπως είπα προηγουμένως, ζούμε μια κατάσταση ακραία, πολύ σκληρή.
Και οι εργαζόμενοι, πώς το εισπράττουν αυτό;
Εγώ είμαι εργαζόμενος στην πετρελαϊκή βιομηχανία, έχω δουλέψει 25 χρόνια σε μια πλατφόρμα γεώτρησης πετρελαίου, έγινα αρχιεργάτης, μετά χειριστής γεωτρύπανου και σήμερα είμαι συνδικαλιστής στην πετρελαϊκή βιομηχανία. Στο θέμα του μισθού μας, και εγώ και οι συνάδελφοί μου έχουμε χτυπηθεί ιδιαίτερα καθώς χάσαμε την αγοραστική μας δύναμη. Αυτό που έχουμε δει, εδώ στην Κούβα, είναι ότι υπάρχει επαναστατική συνείδηση. Ίσως αυτό που λείπει σε μας είναι ότι πρέπει να μάθουμε περισσότερα σχετικά με αυτή την επαναστατική συνείδηση. Διότι για να μπορέσουμε να αντέξουμε στην επίθεση της αυτοκρατορίας πρέπει να έχουμε συνείδηση, να ξέρουμε ότι πρέπει να προσαρμοστούμε πιο πολύ, να μάθουμε ότι αυτό που είχαμε πριν πρέπει να το περιορίσουμε, αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα. Αυτή την κατάσταση ζούμε, πραγματικά πολύ δύσκολη, πολύ σκληρή. Δεν έχουμε φάρμακα επειδή δεν μας επιτρέπουν να τα αγοράσουμε, δεν έχουμε συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες που είναι άμεσης προτεραιότητας για τον πληθυσμό. Και δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε. Εμείς ίσως κάναμε ένα λάθος, στηρίξαμε την οικονομία μας μόνο στο πετρέλαιο και δεν δημιουργήσαμε αυτό που λένε «διαφοροποιημένη οικονομία», δηλαδή να σπείρουμε, να καλλιεργήσουμε τη γη, να αναπτύξουμε την κτηνοτροφία κ.λπ. Αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα που έχουμε.
Όσο είμαστε εδώ, επιχειρήθηκε άλλο ένα πραξικόπημα στη Βενεζουέλα;
Ναι, πριν από δύο ημέρες επιχειρήθηκε πραξικόπημα. Αν και προσπάθησαν να καταλάβουν μια στρατιωτική εγκατάσταση, ήταν κυρίως σε επίπεδο επικοινωνιακό. Γνωρίζετε βέβαια ότι οι εφημερίδες και όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια των ΗΠΑ. Μεταδόθηκε στο εξωτερικό ότι κατάφεραν να καταλάβουν ένα στρατόπεδο, αλλά δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα ήταν μια εικοσάδα στρατιώτες απέξω και φώναζαν καλώντας τον λαό να ενωθεί μαζί τους σε εξέγερση. Ο λαός βέβαια δεν τους ακολούθησε και υποχώρησαν αμέσως, όμως σε διεθνές επίπεδο κατασκευάστηκε κάτι σαν πραξικόπημα, στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν έτσι. Και αυτό έγινε για να πουλήσουν ότι δήθεν χρειαζόμαστε ανθρωπιστική βοήθεια, αυτό είναι το κρυφό όπλο της αντιπολίτευσης για να μπορέσει να προωθήσει τα σχέδιά της, να προωθήσει μια σύγκρουση μέσω της οποίας θα παρουσιάσει ένα σκηνικό εμφυλίου πολέμου, ενός πολέμου μεταξύ των Βενεζουελάνων. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση. Την Πρωτομαγιά χιλιάδες χιλιάδων Βενεζουελάνων πορεύτηκαν προς το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες εκφράζοντας την υποστήριξή τους στον Νικόλας Μαδούρο.
Έχουμε προβλήματα, σοβαρά προβλήματα και αυτοί κινητοποιούνται και μας επιτίθενται στο στομάχι. Δεν υπάρχουν τρόφιμα, δεν υπάρχουν φάρμακα και γι’ αυτό ελπίζουν ότι ο πληθυσμός, βλέποντας ότι δεν λύνεται το πρόβλημά του, θα μπορούσε να παίξει το παιχνίδι του από έλλειψη συνείδησης. Αυτό πραγματικά συμβαίνει στη Βενεζουέλα, αυτό περνάμε μέρα με τη μέρα και είναι σκληρό, πολύ σκληρό.
Εδώ στην Κούβα έχουν εξήντα χρόνια, όμως η Κούβα κατάφερε με τη συνείδηση να υπερβεί αυτό το εμπόδιο. Εμείς είχαμε ένα οικονομικό επίπεδο που θα μπορούσαμε να το πούμε θετικό, με καλούς μισθούς, καλές δραστηριότητες και τώρα δεχτήκαμε ένα πολύ σκληρό χτύπημα που μας δημιούργησε ελλείψεις, αυτό είναι το πρόβλημα.
Αλλά εντάξει, θα συνεχίσουμε.