[...] Το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα ανά τον κόσμο περιλαμβάνει πάνω από 2000 οργανώσεις από 153 χώρες.
Πραγματοποιείται φέτος (2016) μια σειρά συναντήσεων του κινήματος αυτού ανά ήπειρο που ξεκίνησε με τη Συνδιάσκεψη στο Σάντο Ντομίνγκο για τη Λατινική Αμερική και Καραϊβική. Μετά από την Ευρώπη, θα ακολουθήσουν παρόμοιες συναντήσεις σε Ασία και Αφρική. […]
H διαδικασία κανονικοποίησης των σχέσεων (της Κούβας με τις ΗΠΑ) που έχει ξεκινήσει παρουσιάζεται συχνά ως τερματισμός του αποκλεισμού, οπότε και η αλληλεγγύη έχει πια χάσει το αντικείμενό της. Έχουμε δηλώσει επανειλημμένα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη την αλληλεγγύη. Η διαδικασία βρίσκεται στα πρώτα της βήματα, και έχουμε μπροστά μας έναν μακρύ δρόμο, γεμάτο με δυσκολίες. Δεν μπορούμε να έχουμε κανονικές σχέσεις αν δεν ικανοποιηθούν βασικές μας απαιτήσεις:
Να πάψει ο εγκληματικός αποκλεισμός, οι βασικές πλευρές του οποίου παραμένουν παρά τις διακοσμητικές βελτιώσεις που έχουν μέχρι τώρα γίνει. Για παράδειγμα μόλις πριν 4 μέρες επιβλήθηκε (από τις ΗΠΑ) -για μια ακόμα φορά- πρόστιμο σε ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα (ξένης χώρας) διότι είχε συναλλαγές με την Κούβα. Ακολούθησε πανικός από τα πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που μας επηρέασε πολύπλευρα.
Φέρνουμε στο τραπέζι το ζήτημα των αποζημιώσεων για τις ζημιές που έχουμε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια.
Να καταργηθούν οι εγκληματικοί μεταναστευτικοί νόμοι που ενθαρρύνουν την παράνομη μετανάστευση κουβανών προς τις ΗΠΑ ενώ παράλληλα φράζουν τον δρόμο στη νόμιμη μετανάστευση. Ένα καθεστώς κινήτρων που εφαρμόζουν μόνο για τους Κουβανούς σε αντίθεση με ότι ισχύει για όλους την υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Καθώς και προγράμματα όπως το Parole κ.ά. που στοχεύει να δελεάσει γιατρούς μας που εκτελούν διεθνιστικές αποστολές.
Πρέπει να πάψουν την υποκίνηση ανατρεπτικών προγραμμάτων, που χρηματοδοτούνται με εκατομμύρια και επιδιώκουν την ανατροπή του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Τα προγράμματα αυτά έχουν συχνά στόχο τη νεολαία, όπως πρόσφατα οι "υποτροφίες" που υποτίθεται ότι θα δίνονται σε νέους Κουβανούς. Και δεν είναι υποτροφίες με στόχο την κατάρτιση των νέων, αλλά έχουν διακηρυγμένο στόχο τη «διαμόρφωση ηγετών».
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης, αυτή η παράνομη φυλακή που διατηρούν (οι ΗΠΑ) στη Ναυτική Βάση (τους) στο Γκουαντάναμο αποτελεί ντροπή για την ανθρωπότητα. Πρέπει άμεσα να κλείσει και να επιστραφεί στον κουβανικό λαό αυτό το τμήμα της εθνικής μας επικράτειας.
Για αυτές τις διεκδικήσεις υπολογίζουμε στη διεθνή αλληλεγγύη, για αυτό ζητάμε από τους φίλους μας να συνεχίσουν δραστήρια.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε να μπούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέματα που θίγουν τις αρχές μας. Ποτέ δε θα κάνουμε υποχωρήσεις ούτε στην εσωτερική ούτε στην εξωτερική πολιτική μας. Δε θα χαρίσουμε ούτε θα πουλήσουμε τη χώρα μας.
Συνεχίζουμε όπως πάντα να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας πρός τους δίκαιους αγώνες (σε ολόκληρο τον κόσμο). Όπως των αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, της Δυτικής Σαχάρα.
Την υποστήριξη μας στις προοδευτικές και επαναστατικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Τη δέσμευση μας προς την Μπολιβαριανή Επανάσταση στη Βενεζουέλα, την επανάσταση των πολιτών στο Σαλβαδόρ, τη στήριξη μας στη Νικαράγουα. Συνεχίζουμε να εναντιωνόμαστε στους βρώμικους ελιγμούς της δεξιάς και της αντίδρασης στην ήπειρό μας, όπως στη Βραζιλία, στη Βολιβία
Ούτε τόσο δα δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω!
Είμαστε σε μια συνθετη διαδικασία επικαιροποίησης του σοσιαλισμού μας. Αλλά όχι κάτω από τις υποδείξεις των ΗΠΑ ή της ΕΕ. Είμαστε σε μια διαδικασία που έχει αποφασίσει ο Κουβανικός λαός. Διαδικασία επικαιροποίηση του οικονομικού μας μοντέλου που έχουμε αποφασίσει εμείς οι ίδιοι. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που συμφωνήθηκαν στο 7ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας. Αυτή η διαδικασία έχει στόχο την ενίσχυση της οικονομίας μας για να συνεχίσουμε να οικοδομούμε το σοσιαλισμό μας – τον κουβανικό σοσιαλισμό. Λέμε ότι δεν υπάρχει κανένας ιδιοκτήτης (της έννοιας) του Σοσιαλισμού. Δεν υπάρχει (παγκόσμια) πατέντα (για τον σοσιαλισμό). Τον φτιάχνουμε με βάση την εμπειρία μας, της ιστορία μας και με διαρκή λαική διαβούλευση, για το πού πάμε και πώς πάμε.
Με δεδομένα όμως όλα τα προβλήματα, τον αποκλεισμό πρέπει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, να δουλέψουμε περισσότερο, να ενισχύσουμε την οικονομία μας. Πρέπει να γίνουν ξένες επενδύσεις, να υπάρξει (στην οικονομία μας) ιδιωτικός τομέας αυτοαπασχολούμενων. Οι επενδύσει όμως γίνονται σύμφωνα με τις προτεραιότητες της χώρας και του λαού μας. Έχουμε θέσει εμείς τους κανόνες του παιχνιδιού, διατηρούμε τον έλεγχο του τομέα των αυτοαπασχολούμενων που αποτελεί δύναμη για την οικονομία μας πηγή εσόδων αλλά ελεγχόμενη.
Δε θα επιτρέψουμε να δημιουργηθούν κοινωνικές τάξεις στη χώρα μας. Ωστόσο ξέρουμε ότι θα υπάρξουν προβλήματα και θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα αυτά. Και σε αυτό το εγχείρημα πρέπει να υπολογίζουμε στη εμπιστοσύνη του κινήματος αλληλεγγύης. Να ξέρετε ότι ποτέ δεν θα σας απογοητεύσουμε.
[…] Είναι ουσιαστικής σημασίας να διαδοθεί η πραγματική εικόνα της κατάστασης. Απέναντι στις εκστρατείες των ΜΜΕ, την τεράστια χειραγωγηση του κυρίαρχου Τύπου. Πλέον είναι ανοιχτά ο Τύπος του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι σημαντική κάθε δράση των φίλων μας στον τομέα της ενημέρωσης. Από μικρές έντυπες εκδόσεις ως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Να φτάνει η δική μας αλήθεια ή δική μας εκδοχή σε όλο και περισσότερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Να ξέρετε ότι εμείς ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα με τον λαό τον ΗΠΑ αλλά με την κυβέρνηση που μας θέλει στα γόνατα. Αλλά δε θα πέσουμε στα γόνατα ούτε υπό την πίεση των ΗΠΑ ούτε της ΕΕ ούτε σε οποιαδήποτε εξωτερική επίθεση. Κάνουμε σκληρή διαπραγμάτευση, που δείχνει ότι θα έχει αίσιο τέλος, για την κατάργηση της κοινής θέσης (της ΕΕ) που είχε εγκριθεί υπό την πίεση της (ισπανικής) κυβέρνησης του Χοσε-Μαρία Αθνάρ. Είμαστε γι' αυτό σε ένα πολιτικό διάλογο με την ΕΕ, όπως και με τις ΗΠΑ. Μιλάνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δε φοβόμαστε να μιλήσουμε για οποιοδήποτε θέμα. Αλλά όχι με δυο μέτρα και σταθμά. Και βέβαια, αν είναι να μιλήσουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα μιλήσουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα! Τις περισσότερες φορές για αυτό το θέμα βάζουν στο εδώλιο μόνο τις χώρες του τρίτου κόσμου, ενώ υπάρχουν σημαντικά προβλήματα σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν θέματα και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Στον αγώνα μας έχουμε εμπιστοσύνη στο κίνημα αλληλεγγύης. Ξαναλέμε όμως, η Κούβα δεν διευθύνει το κίνημα αλληλεγγύης, διοικείται μόνο του, είναι αυτόνομο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο. Και φυσικά είναι καλύτερα έτσι και για εσάς και για εμάς. Αυτό που ζητάμε όμως από όλους τους φίλους μας είναι να μην επιτρέπουμε την εχθρική δουλειά της διάσπασης, του σεχταρισμού, του αρχηγισμού. Γύρω από τον κοινό σκοπό χρειαζόμαστε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, όπου κάθενας θα συμμετέχει ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό. Κάθενας που θέλει να παλέψει για την αλληλεγγύη με αξιοπρεπεια πρέπει να βρίσκει τη θέση του στο κίνημα. Να δουλέψουμε όλοι μαζί. Να μάθουμε να ακούμε τι λέει ο άλλος και ας μην είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε να ακούσουμε. Να μη φέρνουμε μέσα στις οργανώσεις αλληλεγγύης τα προβλήματα μεταξύ των κομμάτων μας. Δεν είναι πολιτικά κόμματα οι οργανώσεις αλληλεγγύης. Τα προβλήματα ενός κόμματος δε θα λυθούν σε ένα συνδεσμο φιλίας.
Θυμηθείτε ότι εμείς στην Κούβα επιβιώνουμε, ότι η Επανάσταση υπάρχει, πρώτα απ' όλα γιατί έχουμε διατηρήσει τον παράγοντα της ενότητας. Βέβαια έχουμε κατηγορηθεί εμείς οι Κουβανοί επειδή έχουμε μόνο ένα Κόμμα. Ένα Κόμμα όμως που στεγάζει πολλές απόψεις. Και εσωτερικό διαλόγο όπου ο κόσμος μπορεί να αμφισβητεί και να αντιπαρατίθεται και να αποφασίζει.
Έρχονται και μας δίνουν συμβουλές διάφοροι Ευρωπαίοι, κυρίως βουλευτές της Δεξιάς, και μας μιλάνε για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλές φορές παρουσιάζονται με ευρωπαική ματιά προβλήματα που δεν είναι ευρωπαικά, είναι Λατινοαμερικάνικα, και βέβαια σχετίζονται με την ύπαρξη της Αυτοκρατορίας στα 90 μίλια από τις ακτές μας.
Μη νομίζετε ότι κάνουμε λάθος. Οι μέθοδοι αλλάζουν αλλά ο στόχος μένει ο ίδιος: η αλλαγή συστήματος στη χώρα μας. Η αλλαγή συστήματος, όμως, που επιδιώκει ο ιμπεριαλισμός για τη χώρα μας είναι κάτι που δεν πρόκειται να καταφέρουν! Και δεν θα το καταφέρουν διότι δεν το θέλει ο λαός μας και γιατι έχουμε τη στήριξη όλων των φίλων μας.
Εμείς οι Κουβανοί δεν αισθανόμαστε δάσκαλοι, γνώστες στο 100% της θεωρίας της επανάστασης. Δεν εξάγεται η επανάσταση. Προσπαθούμε να επιλύσουμε τα δικά μας προβλήματα με βάση τις δικές μας εμπειρίες. Δεν έχουμε κάποιο πρότυπο να ακολουθήσουμε 100%. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, στα προβλήματα που έχουμε θα συνεχίσουμε επιδιώκουμε τις δικές μας λύσεις, να βαδίζουμε μπροστά.
Ο καπιταλισμός για εμάς δεν αποτελεί εναλλακτική. Πόσο μάλλον όταν βλέπουμε ότι ο καπιταλισμός σε όλο τον κόσμο βρισκεται σε αυτή την κρίση, την συστημική του κρίση […] και πώς υποφέρουν οι λαοί.
Συνεχίζουμε να οικοδομούμε το σοσιαλισμό μας. Δεχόμαστε με πολλή περηφάνεια την αλληλεγγύη – διότι συνεχίζουμε να προσφέρουμε και εμείς αλληλεγγύη στους λαούς. Ενάντια στα όπλα του πόλεμου του αποκλεισμού εμείς συνεχίζουμε να προσφέρουμε στο λαό δημόσια υγεία παιδεία πολιτισμό αθλητισμό. Αυτό είναι το διεθνιστικό χρέος που μας άφησε ο Che Guevara, ο Fidel και συνεχίζει ο σύντροφος Raul.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που με τόσες θυσίες ήρθατε εδώ για να συμμετάσχετε στη συνάντηση. Το παράδειγμα σας μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε!
(Σημειώσεις/απομαγνητοφώνηση/απόδοση στα ελληνικά: Αλέκος Χαλβατζής, Νατάσα Τερλεξή. Σε τέσσερα σημεία, λόγω της ερασιτεχνικής ποιότητας ηχογράφησης, υπάρχουν μικρά κενά, μερικών λέξεων, που σημειώνονται με [...])