| Από το blog http://socialismocaribeno.blogspot.gr/ του μπριγαδίστα Λάζαρου Κικίδη  |
| Οι Έλληνες μπριγαδίστες - 2016 / foto: Ioanna Plati
|
Το 2016 επισκέφτηκα για δεύτερη φορά το Νησί της Επανάστασης. Από την πρώτη φορά (2013) είχε μεσολαβήσει η επίσκεψη Obama και κάποια άλλα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα που σκοπό έχουν να μας πείσουν πως η ‘’ελεύθερη’’ αγορά αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ανώτερη των ουτοπικών ιδεολογιών και επικράτησε αφού και η Κούβα πλέον εγκαταλείπει τον Σοσιαλισμό. Φυσικά η σημασία χειραγώγησης της σκέψης του πόπολου σε τέτοιες οδούς εν μέσω Καπιταλιστικής κρίσης είναι παραπάνω από εμφανής .
Σε αντίθεση όμως με την εικόνα που προσπαθούν να διαμορφώσουν τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. έρχεται η πραγματικότητα που όταν μιλάμε για την Κούβα είναι πάντα πεισματάρα και δεν είναι για τα δόντια των επικοινωνιολόγων και λοιπών κατασκευαστών εικονικής κανονικότητας.
Στην πραγματικότητα λοιπόν στην Κούβα το 90% της οικονομίας και όλοι οι στρατηγικής σημασίας τομείς της ελέγχονται από το Κράτος και σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει πως βρισκόμαστε σε διαδικασία σταδιακού εκφυλισμού του μοντέλου αυτού. Αντίθετα τα οικονομικά πλάνα και οι στόχοι περιλαμβάνουν την ενδυνάμωση και την περαιτέρω ανάπτυξη της Σοσιαλιστικής οικονομίας.
Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα σχετίζεται κυρίως με μικρές επιχειρήσεις οπού το πλαίσιο λειτουργιάς τους ορίζεται και ελέγχεται από το Κράτος και τα Συνδικάτα και στρέφεται κυρίως στον επισιτισμό και τον τουρισμό. Επομένως το να θεωρηθεί πως αυτές οι επιχειρήσεις θα ανατρέψουν τον Σοσιαλισμό ισοδυναμεί με την πίστη πως τα Συνεργατικά καφενεία στην Ελλάδα θα ανατρέψουν τον Καπιταλισμό.
Μια άλλη πραγματικότητα είναι πως η Κούβα προσπαθεί να διαφοροποιήσει και να αναπτύξει την αγροτική της παραγωγή ώστε να διασφαλίσει την επάρκεια του λαού της σε τρόφιμα. Αυτό φυσικά υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό και ενεργή συμμετοχή των αγροτών που πολύ αποφασιστικά απάντησαν στα κελεύσματα του Obama.
Επίσης ο στρατηγικός σχεδιασμός περιλαμβάνει και την ενεργειακή ανεξαρτητοποίηση του Νησιού της Επανάστασης. Συγκεκριμένα το οικονομικό πλάνο επιδιώκει την αύξηση του ποσοστού των ανανεώσιμών πηγών ενέργειας ενώ παράλληλα γίνονται έρευνες και εντοπισμό υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου με ξεκάθαρο στόχο και ήδη εμφανή αποτελέσματα .
Τα παραπάνω θεωρώ πως με λογικό ειρμό και χωρίς ακροβασίες κινούνται στην διαπίστωση πως στην Κούβα η Σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν εγκαταλείπεται αλλά επιδιώκεται η ενδυνάμωση και η ανάπτυξη ώστε να ισοδυναμεί την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του λαού της.
Σε ότι αφορά τις κοινωνικές μηχανικές που σαν sequel τρόμου παρουσιάζουν την σταδιακή διείσδυση των Η.Π.Α. στην ιδεολογικό-πολιτική πραγματικότητα της Κούβας και την επικράτηση της πάλι η πραγματικότητα είναι πεισματάρα έχει γνώση, τόλμη, αντοχή και γράφεται με ανυπακοή στο εδώ και τώρα όπως τα τελευταία 56 χρόνια.
Συγκεκριμένα η Κούβα διαπραγματεύεται με τον πανίσχυρο γείτονα της ζητώντας την Άρση του Εμπάργκο, την απομάκρυνση της βάσης του Γκουαντάναμο από το έδαφος της, Την παύση διάδοσης προπαγανδιστικών ψευδών ειδήσεων και εγείρει ζητήματα οικονομικών επανορθώσεων. Επομένως παρά τα όποια επικοινωνιακά τρικ η Κούβα παραμένει η μόνη χώρα που διαπραγματεύεται με την Αυτοκρατορία με ίσους όρους και υπερασπίζεται τα δικαιώματα της.
Σε επίπεδο κοινωνίας η καπιταλιστική σούπα στην οποία σαν φελλοί κολυμπάμε στον δυτικό πολιτισμό και περιλαμβάνει την ιδιώτευση, την κατανάλωση και την κοινωνική επιτάχυνση στον Κουβανικό λαό δεν εντοπίζεται . Όπως αναφέρει και η πρόσφατη μουσική επιτυχία οι Κουβανοί θα αγωνίζονται μέχρι να στεγνώσει η θάλασσα (https://www.youtube.com/watch?v=UpbfrdYCSXo).
Πιο συγκεκριμένα το πνεύμα και η φιλοσοφία δράσης και έκφρασης μέσα από τις μαζικές οργανώσεις βάσεις , τις επιτροπές υπεράσπισης της επανάστασης (CDR) και τα πολιτιστικά κέντρα παραμένει αμείωτο και ενεργό στην καθημερινότητα των Κουβανών.
Για την εξακρίβωση των παραπάνω αξίζει κανείς να αφιερώσει χρόνο στα πολιτιστικά δρώμενα ακόμα και των πιο απομακρυσμένων χωριών οπού πραγματικά υπάρχει οργασμός καλλιτεχνικής δημιουργίας από τα κάτω, να επισκεφτεί βιβλιοθήκες που καταπιάνονται με τόσα σοβαρά ζητήματα και είναι διαθέσιμα σε όλους και να διαβάσει την αρθογραφία που αφορά στην πολιτιστική καλλιέργεια που οφείλει να επικοινωνείτε στο σύνολο του λαού χωρίς αποκλεισμούς και ελιτισμό.
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο και θεματοφύλακας της Επανάσταση είναι οι CDR όπου πραγματικά οι γειτονιές γίνονται ζωντανά κύτταρα και συμμετέχουν ενεργά στην επίλυση όλων των προβλημάτων χωρίς ανάθεση στην τοπική αυτοδιοίκηση και αποστασιοποίηση του λαού. Εκεί συζητούνται ελλείψεις και προβληματισμοί και υλοποιείται στην πράξη ο λαϊκός έλεγχος.
Φυσικά η Κούβα δεν είναι παράδεισος αφού υπάρχουν αντικειμενικές ελλείψεις πρώτων υλών και υπάρχουν και δυσλειτουργίες στον κρατικό μηχανισμό. Η μεγάλη διαφορά όμως εδώ είναι πως κανείς δεν ενδιαφέρεται στο να αναλωθεί σε μύθους περί success story αντιθέτως στις εφημερίδες δημοσιεύονται επιστολές παραπόνων τα οποία φτάνουν να συζητούνται ως και τα Ανώτατα Όργανα. Έτσι χωρίς να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί και χωρίς φυσικά λογοκρισία καταπίεση και άλλες ιστορίες με δράκους που κατασκευάζουν τα Μ.Μ.Ε. στην Κούβα συζητούνται τα πάντα και κρίνονται όλοι.
Συμπερασματικά λοιπόν θεωρώ πως οι τιτάνιες προσπάθειες του Κουβανικού λαού αξίζουν την έμπρακτη αλληλεγγύη μας και είναι σίγουρο πως αυτό το Νησί αποτελεί μεγάλο σχολείο ενάντια στην αυτό-θυματοποίηση και την μαθημένη αβοηθησιά που διακατέχει ακόμα και τα αγωνιστικά κομμάτια της κοινωνίας μας. Η Κούβα λοιπόν συνεχίζει και διδάσκει πως ο λαός ποτέ δεν είναι το πρόβλημα αλλά πάντα είναι η λύση του αρκεί να δρα χωρίς μοιρολατρία, πολυδιάσπαση και μεταμοντέρνους ηγετίσκους.
Ένα βίντεο της μπριγαδίστριας Maria Duran :