902.gr
Καλησπέρα
σε όλους.
Αγαπητοί
φίλοι και φίλες της Κούβας που βρίσκεστε
απόψε εδώ, εκπρόσωποι του διπλωματικού
σώματος, των οργανώσεων αλληλεγγύης,
Κουβανοί που διαμένετε στην Ελλάδα,
αγαπητοί φίλοι, σας ευχαριστώ πολύ που
μας συντροφεύετε απόψε σε αυτή την πολύ
σημαντική εκδήλωση. Να ευχαριστήσω
ιδιαίτερα τον μεγάλο φίλο της Κούβας,
τον Βελισσάριο, για την πρωτοβουλία του
αυτή να διοργανώσει τη σημερινή εκδήλωση
και να ευχαριστήσω επίσης όλους τους
προλαλήσαντες για τις εξαιρετικές τους
παρεμβάσεις.
Είναι τιμή για μένα να παρεβρίσκομαι σε αυτή την πολύ σημαντική εκδήλωση που έχει σκοπό να αποτίσει φόρο τιμής στη μνήμη του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, του αγαπημένου μας comandante en jefe Φιντελ κάστρο.
Όπως όλοι
γνωρίζετε, η Κουβανική Επανάσταση
θριάμβευσε την πρώτη του Γενάρη του
1959 μετά τη νίκη του επαναστατικού στρατού
και του παράνομου κινήματος στις πόλεις
στη διάρκεια μιας ηρωικής εκστρατείας
η οποία κατάφερε να κατατροπώσει τη
δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα.
Μόλις κατέκτησε την εξουσία, η επαναστατική
κυβέρνηση ξεκίνησε την εξάρθρωση του
νέοαποικιοκρατικού πολιτικού συστήματος
και ξεκίνησε την οικοδόμηση μιας
κοινωνίας νέου τύπου.
Όπως έλεγε
ο comandante en jefe Φιντέλ Κάστρο Ρους, κάθε
στάδιο έχει τους στόχους του, οι σημερινοί
βεβαίως δεν είναι οι ίδιοι με εκείνους
που τέθηκαν το 1959, όταν η Επανάσταση,
που μόλις είχε θριαμβεύσει, ερχόταν
αντιμέτωπη με την περίπλοκη κατάσταση
που επικρατούσε στη χώρα: πείνα, εξαθλίωση,
αναλφαβητισμός, έλλειψη καλλιέργειας,
πορνεία και τα ταμεία του κράτους άδεια
αφού τα είχαν κλέψει και τα είχαν πάρει
μαζί τους στις ΗΠΑ.
Σήμερα η
κατάσταση είναι διαφορετική, η Κούβα
και ο κόσμος είναι διαφορετικοί από ότι
ήταν το 1959. Όμως παρά τις δυσχέρειες που
κράτησαν περισσότερο από μισό αιώνα η
επανάσταση αναγκάστηκε να υποστεί
επιθετικές ενέργειες, να υποστεί τον
αποκλεισμό των ΗΠΑ που σχεδόν μας
εξολόθρευσε, την υπονόμευση μέσα σε ένα
παγκόσμιο πλαίσιο αρκετά πολύπλοκο
όπου δεν υπήρχε πια το σοσιαλιστικό
στρατόπεδο, η Κουβανική
Επανάσταση εξακολουθεί να είναι όρθια
και να θριαμβεύει ενάντια σε όλα τα
προγνωστικά και ενάντια σε όλες τις
θεωρίες που προοιωνίστηκαν το τέλος
της ιστορίας και του επαναστατικού μας
εγχειρήματος.
Η ικανότητα
της ιστορικής ηγεσίας της επανάστασης,
με επικεφαλής τον Φιντέλ και τον Ραούλ,
με την υποστήριξη του λαού, κατέστησαν
δυνατά όλα τα επιτεύγματά μας και
καταφέραμε να κρατήσουμε ψηλά τις
σημαίες του αγώνα μας με αξιοπρέπεια
και ευπρέπεια. Ο Χοσέ Μαρτί, ο εθνικός
μας ήρωας, είπε: Στον κόσμο υπάρχουν
πολλοί άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια,
υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έχουν
μέσα τους την αξιοπρέπεια πολλών
ανθρώπων. Έτσι ήταν και ο Φιντέλ, ένας
άνθρωπος με ευπρέπεια που μας κληροδότησε
όχι μόνο το παράδειγμά του και την
πλούσια επαναστατική του σκέψη, αλλά
ακόμα μια θριαμβεύουσα επανάσταση που
τη σέβονται και τη θαυμάζουν σε ολόκληρο
τον κόσμο.
Ο Φιντέλ,
όπως έτσι με πολλή τρυφερότητα τον
αποκαλούμε εμείς οι κουβανοί, ήταν ένας
άνθρωπος που απέρριπτε κάθε δόγμα,
επανερμήνευε διαρκώς την πραγματικότητα.
Και πίστευε ειλικρινά στις ικανότητες
του ανθρώπου, στην λυτρωτική αποστολή
όλων των επαναστατών. Την πρώτη του Μάη
του 2000, στην Πλατεία της Επανάστασης
Χοσέ Μαρτί στην Αβάνα, ο comandante en jefe Φιντέλ
Κάστρο Ρους εξήγησε την έννοια της
επανάστασης. Ένας ορισμό που μετατράπηκε
από τη στιγμή εκείνη και μετά σε μπούσουλα
για την πατριωτική δουλειά ολόκληρου
του κουβανικού λαού και η οποία συνοψίζει
στην ουσία της την παρελθοντική, παρούσα
και κυρίως την μελλοντική ιστορία του
κουβανικού έθνους. Έλεγε λοιπόν ότι
«δεν είναι πλέον εφικτό να ορίζεται η
κουβανική επανάσταση όπως είχαμε μάθει
να το κάνουμε στις αρχές της. Σήμερα
βεβαίως ο ορισμός είναι πολύ πιο
περίπλοκος». Και αναφέρθηκε σε αυτό που
θεώρησε ως απαύγασμα της αντίληψής του
σχετικά με το τι είναι η Κουβανική
Επανάσταση, δίνοντας τον εξής ορισμό:
«Επανάσταση
σημαίνει επίγνωση της ιστορική στιγμής.
Σημαίνει να αλλάξεις ότι πρέπει να
αλλάξει. Σημαίνει ισότητα και ελευθερία
πλήρης. Σημαίνει να σου φέρονται και να
φέρεσαι και εσύ στους υπόλοιπους ως
ανθρώπινα όντα. Σημαίνει να χειραφετηθούμε
από μόνοι μας και με τις δικές μας
προσπάθειες. Σημαίνει να αψηφήσουμε
τις ισχυρές κρατούσες δυνάμεις μέσα
και έξω από το κοινωνικό και εθνικό
χώρο. Σημαίνει να υπερασπιζόμαστε αξίες
στις οποίες πιστεύει κανείς με τίμημα
οποιαδήποτε θυσία. Σημαίνει μετριοφροσύνη,
ανιδιοτέλεια, αλτρουισμό, αλληλεγγύη
και ηρωισμό. Σημαίνει να αγωνίζεσαι με
θάρρος ευφυΐα και ρεαλισμό. Σημαίνει
να μη λες ποτέ ψέματα ούτε να παραβαίνεις
τις ηθικές αρχές. Σημαίνει βαθειά
πεποίθηση ότι δεν υπάρχει στον κόσμο
δύναμη ικανή να σύνθλιψη την ισχύ της
αλήθειας και των ιδεών. Επανάσταση
σημαίνει ενότητα. Σημαίνει ανεξαρτησία.
Σημαίνει να αγωνιζόμαστε για τα όνειρα
δικαιοσύνης που έχουμε για την Κούβα
και τον κόσμο και αυτό αποτελεί τη βάση
του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού
και του διεθνισμού μας.»
Ο
Φιντέλ υπήρξε ένας άμεμπτος επαναστάτης,
ένας ακάματος αγωνιστής για την ευημερία
του λαού του αλλά και της ανθρωπότητας.
Η ιστορία του 20ου αιώνα δε μπορεί να
γραφτεί δίχως να αναφέρει τον Φιντέλ
Κάστρο. Είναι μια παγκόσμια φυσιογνωμία
που ξεπέρασε τα σύνορα της Κούβας και
της εποχής που αγωνίστηκε για το καλό,
όχι μόνο του κουβανικού λαού, αλλά για
το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Οι
ιδέες του περί αλληλεγγύης και συνεργασίας
μεταξύ των λαών είναι γνωστές. Τα λόγια
του σε εκείνη την ιστορική του ομιλία
ενώπιων της γενικής συνέλευσης των
Ηνωμένων Εθνών το 1979 ήταν σαν ακτίνες
φωτός πραγματικές που με τις αλήθειες
τους φώτισαν ως τα πέρατα της Γης, όταν
είπε τα εξής λόγια (αναφέρω ορισμένα
αποσπάσματα):
«Γίνεται
πολύ συχνά λόγος για τα ανθρώπινα
δικαιώματα, αλλά θα πρέπει να μιλήσουμε
επίσης για τα δικαιώματα της ανθρωπότητας.
[...]
Γιατί κάποιοι θα πρέπει να είναι
εξαθλιωμένα φτωχοί ενώ άλλοι πρέπει να
είναι υπερβολικά πλούσιοι; Μιλώ εξ
ονόματος των παιδιών που σε ολόκληρο
τον κόσμο δεν έχουν ένα κομμάτι ψωμί.
Μιλώ εξ ονόματος των ασθενών που δεν
έχουν φάρμακα, μιλώ εξ ονόματος εκείνων
στους οποίους αρνήθηκαν το δικαίωμα
στη ζωή και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
[...]
Μερικές χώρες διαθέτουν πάρα πολλούς
φυσικούς πόρους, ενώ άλλες δε διαθέτουν
τίποτα. Ποια η μοίρα των τελευταίων; Να
πεθάνουν απ’ την πείνα; Να μείνουν
αιώνια φτωχές; Γιατί να υπάρχει τότε ο
πολιτισμός; Γιατί να υπάρχει η συνείδηση
του ανθρώπου; Γιατί να υπάρχουν τα
Ηνωμένα Έθνη; Γιατί να υπάρχει ο κόσμος;
Δε μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη εξ
ονόματος των δεκάδων εκατομμύριων
ανθρώπων που πεθαίνουν κάθε χρόνο από
την πείνα ή από ιάσιμες ασθένειες σε
ολόκληρο τον κόσμο. Δε μπορούμε να μιλάμε
για ειρήνη εξ ονόματος 900 εκατομμυρίων
αναλφάβητων.
[...]
Δεν ήρθα εδώ σαν προφήτης της επανάστασης.
Δεν ήρθα να ζητήσω ή να ευχηθώ ο κόσμος
να συγκλονιστεί βίαια. Ήρθαμε να μιλήσουμε
για ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των
λαών ήρθαμε να προειδοποιήσουμε ότι,
αν δε επιλύσουμε με σώφρονα τρόπο τις
αδικίες και τις ανισότητες του σήμερα,
το μέλλον θα είναι συντελειακό…»
Ο
θόρυβος τον όπλων και η γλώσσα των
απειλών και της υπεροχής στο διεθνές
σκηνικό πρέπει να σταματήσουν. Φτάνει
πια αυτή η αυταπάτη ότι τα προβλήματα
του κόσμου μπορούν να επιλυθούν με
πυρηνικά όπλα. Οι βόμβες θα μπορέσουν
να σκοτώσουν του πεινασμένους, τους
ασθενείς τους αδαείς, αλλά δε θα μπορέσουν
να σκοτώσουν την πείνα, τις ασθένειες,
την άγνοια. Ούτε μπορούν να σκοτώσουν
τη δίκαιη εξέγερση των λαών. Και στο
ολοκαύτωμα αυτό θα πεθάνουν και οι
πλούσιοι – εκείνοι που έχουν να χάσουν
τα περισσότερα σε τούτο τον κόσμο. Ας
πούμε αντίο στα όπλα και ας καταπιαστούμε
πολιτισμένα με τα πλέον πιεστικά
προβλήματα του καιρού μας. Αυτή είναι
η ευθύνη και το ιερό καθήκον όλων των
πολιτικών ηγετών του κόσμου. Αυτή είναι,
επιπλέον, η απαραίτητη προϋπόθεση για
την επιβίωση της ανθρωπότητας».
Σήμερα,
περισσότερο από ποτέ, οι ιδέες του Φιντέλ
ισχύουν σε αυτό τον σημερινό κόσμο, τον
ταραγμένο, τον άδικο. Η καθαρότητα της
σκέψης και της δράσης του θα εξακολουθήσει
να εμπνέει όλους τους ευπρεπείς
επαναστάτες. Τώρα πια έχουμε στερηθεί
τν φυσική παρουσία του Φιντέλ ανάμεσα
μας, οι ιδέες του όμως ζουν μέσα στις
καρδιές μας. Ο Χοσέ Μαρτί, ο εθνικός μας
ήρωας, έλεγε ότι: «Ο θάνατος δεν είναι
αλήθεια όταν έχει συντελεστεί σωστά το
έργο της ζωής». Και σε ένα ωραίο του
ποίημα έγραψε: «Όταν πεθαίνεις στην
αγκαλιά της ευγνωμονούσας πατρίδας, ο
θάνατος παύει, η φυλακή καταρρέει, ξεκινά
-εν τέλει- με τον θάνατο η ζωή».
Η κληρονομιά
του Φιντέλ θα ζει αιώνια σε καθέναν από
εμάς, σε όλους όσους, σε οποιοδήποτε
σημείο της Γης, τιμούν το παράδειγμα
του.
Είμαστε μαζί
σου για πάντα, Φιντέλ.
Ευχαριστώ
πολύ.
